Ejemplo de Tiempos Simples

Inicio » Clases de Español » Tiempos simples

Los tiempos simples son los tiempos verbales que están compuestos por un solo vocablo: un verbo conjugado en un determinado tiempo, modo, número y persona.

Los tiempos simples se pueden conjugar en 3 modos:

  • Modo indicativo
  • Modo subjuntivo
  • Modo imperativo

Además, se conjugan en alguna de las siguientes personas o números:

  • Primera persona del singular (yo)
  • Segunda persona del singular ()
  • Tercera persona del singular (él, ella)
  • Primera persona del plural (nosotros, nosotras)
  • Segunda persona del plural (ustedes, vosotros, vosotras)
  • Tercera persona del plural (ellos, ellas)

Estos tiempos se diferencian de los tiempos compuestos. Estos, por el contrario, se estructuran a partir de dos formas verbales: el verbo haber (conjugado en persona, tiempo, número y modo) y un verbo en participio (forma verbal invariable cuya terminación es -ado, -ido, -to, -so, -cho).

¿Cuáles son los tiempos compuestos?

En español existen 9 tiempos compuestos: 5 tiempos compuestos del modo indicativo, 3 del modo subjuntivo y uno del modo imperativo. En seguida, se explican brevemente cada uno de estos tiempos.

Tiempos simples en modo indicativo

Los tiempos simples de indicativo expresan acciones que para el hablante son un hecho o una realidad. Los tiempos simples de indicativo son:

  • Presente de indicativo. Indica una acción transcurrida en el momento actual, por ejemplo: como, escucho, reflejas, deseas, tiene, aseguramos, barren, sois…
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo. Indica una acción transcurrida en un momento pasado, por ejemplo: coincidió, omitimos, participé, dije, tomasteis, rodaron, hablaste.
  • Futuro simple o futuro de indicativo. Indica una acción que transcurrirá en un momento del futuro. Por ejemplo: cantaré, mostrarán, viviréis, estaremos, convencerán, consolidaré, ejemplificarán, cumpliremos.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo. Indica una acción pasada que ocurre de forma simultánea a otra acción que a su vez se desarrolla en el pasado. Adquiere la terminación -aba, -ía. Por ejemplo: cantaba, presentaba, comía, serían, dormiríais, tendría, demostrabas.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo. Expresa una acción hipotética o una acción que todavía no está terminada. Adquiere la terminación -ría. Por ejemplo: cambiaría, morderíais, tendrían, aseguraría, preferirían.

Tiempos simples en modo subjuntivo

Los tiempos de subjuntivo implican una acción que no es un hecho, sino algo que no puede ser verificado del todo. Por lo general, expresan posibilidades, deseos, esperanzas, etc. Los 3 tiempos simples del modo subjuntivo son:

  • Presente de subjuntivo.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo.

Tiempos simples en modo imperativo

El modo imperativo solo se puede conjugar para la segunda persona del singular o del plural. Existen cuatro conjugaciones:

  • Imperativo segunda persona del singular para el pronombre . Por ejemplo: (tú) ve, (tú) pon, (tú) saca, (tú) estudia, (tú) habla.
  • Imperativo segunda persona del singular para el pronombre usted. Esta conjugación es de uso formal o se usa en fórmulas de cortesía. Por ejemplo: (usted) sepa, (usted) nombre, (usted) conozca, (usted) aparezca, (usted) estudie.
  • Imperativo segunda persona del plural para el pronombre vosotros. Por ejemplo: (vosotros) comed, (vosotros) asistid, (vosotros) regresad, (vosotros) resistid, (vosotros) perded.
  • Imperativo segunda persona del singular para el pronombre ustedes. Por ejemplo: (ustedes) tengan, (ustedes) muevan, (ustedes) ilustren, (ustedes) cotejen, (ustedes) vistan, (ustedes) rueden.

15 Ejemplos de verbos en tiempo simple

  1. Verbo comer
  • Presente de indicativo: como, comes, come, comemos, comen, coméis, comen.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: comí, comiste, comió, comimos, comieron, comisteis, comieron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: comeré, comerás, comeremos, comerán, comeréis, comerán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: comía, comías, comía, comíamos, comían, comíais, comían.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: comería, comerías, comería, comeríamos, comerían, comeríais, comerían.
  • Presente de subjuntivo: coma, comas, comamos, coman, comáis, coman.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: comiere, comieres, comiere, comiéremos, comieren, comiereis, comieren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: comiera o comiese; comieras o comieses; comiera o comiese; comiéramos o comiésemos; comieran o comiesen; comierais o comieseis; comieran o comiesen.
  • Imperativo: come, coma, comed, coman.
  1. Verbo filmar
  • Presente de indicativo: filmo, filmas, filma, filmamos, filman, filmáis, filman.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: filmé, filmaste, filmó, filmamos
  • Futuro simple o futuro de indicativo: filmaré, filmarás, filmará, filmaremos, filmarán, filmaréis, filmarán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: filmé, filmaste, filmó, filmamos, filmaron, filmasteis, filmaron.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: filmaría, filmarías, filmaría, filmaríamos, filmarían, filmaríais, filmarían.
  • Presente de subjuntivo: filme, filmes, filme, filmemos, filmen, filméis, filmen.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: filmare, filmares, filmare, filmáremos, filmaren, filmareis, filmaren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: filmara o filmase; filmaras o filmases; filmara o filmase; filmáramos o filmásemos; filmaran o filmasen; filmarais o filmaseis; filmaran o filmasen.
  • Imperativo: filma, filme, filmad, filmen.
  1. Verbo acomodar
  • Presente de indicativo: acomodo, acomodas, acomoda, acomodamos, acomodan, acomodáis, acomodan.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: acomodé, acomodaste, acomodó, acomodamos, acomodaron, acomodasteis, acomodaron. 
  • Futuro simple o futuro de indicativo: acomodaré, acomodarás, acomodará, acomodaremos, acomodarán, acomodarais, acomodarán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: acomodaba, acomodabas, acomodaba, acomodábamos, acomodaban, acomodabais, acomodaban.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: acomodaría, acomodarías, acomodaría, acomodaríamos, acomodarían, acomodaríais, acomodarían.
  • Presente de subjuntivo: acomodara, acomodaras, acomodara, acomodáramos, acomodaran. acomodarais, acomodaran.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: acomodare, acomodares, acomodare, acomodáremos, acomodaren, acomodareis, acomodaren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: acomodara o acomodase; acomodaras o acomodases; acomodara o acomodase; acomodáramos o acomodásemos; acomodaran o acomodasen; acomodarais o acomodaseis; acomodaran o acomodasen.
  • Imperativo: acomoda, acomode, acomodad, acomoden.
  1. Verbo resistir
  • Presente de indicativo: resisto, resistes, resiste, resistimos, resisten, resistís, resisten.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: resistí, resististe, resistió, resistimos, resistieron, resististeis, resistieron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: resistiré, resistirás, resistirá, resistiremos, resistirán, resistiréis, resistirán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: resistía, resistías, resistía, resistíamos, resistían, resistíais, resistían.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: resistiría, resistirías, resistiría, resistiríamos, resistiríais, resistirían.
  • Presente de subjuntivo: resista, resistas, resista, resistamos, resistan, resistáis, resistan.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: resistiere, resistieres, resistiéremos, resistieren, resistiereis, resistieren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: resistiera o resistiese; resistieras o resistieses; resistiera o resistiese; resistiéramos o resistiésemos; resistieran o resistiesen; resistierais o resistieseis; resistieran o resistiesen.
  • Imperativo: resiste, resista, resistid, resistan.
  1. Verbo vender
  • Presente de indicativo: vendo, vendes, vende, vendemos, venden, vendéis, venden.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: vendí, vendiste, vendió, vendimos, vendieron, vendisteis, vendieron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: venderé, venderás, venderá, venderemos, venderemos, vendarais, venderán. 
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: vendía, vendías, vendía, vendíamos, vendían, vendíais, vendían.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: vendería, venderías, vendería, venderíamos, venderían, venderíais, venderían.
  • Presente de subjuntivo: vendiera, vendieras, vendiera, vendiéramos, vendieran, vendierais, vendieran.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: vendiere, vendieres, vendiere, vendiéremos, vendieren, vendiereis, vendieren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: vendiera o vendiese; vendieras o vendieses; vendiera o vendiese; vendiéramos o vendiésemos; vendieran o vendiesen; vendierais o vendieseis; vendieran o vendiesen.
  • Imperativo: vende, venda, vended, vendan.
  1. Verbo calmar
  • Presente de indicativo: calmo, calmas, calma, calmamos, calman, calmáis, calman.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: calmé, calmaste, calmó, calmaron, calmasteis, calmaron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: calmaré, calmarás, calmará, calmaremos, calmarán, calmareis, calmarán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: calmaba, calmabas, calmaba, calmábamos, calmaban, calmabais, calmaban.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: calmaría, calmarías, calmaría, calmaríamos, calmarían, calmaríais, calmarían.
  • Presente de subjuntivo: calme, calmes, calme, calmemos, calman, calméis, calman.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: calmare, calmares, calmare, calmáremos, calmaren, calmareis, calmaren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: calmara o calmase; calmaras o calmases; calmara o calmase; calmáramos o calmásemos; calmaran o calmasen; calmarais o calmaseis; calmaran o calmasen.
  • Imperativo: calma, calme, calmad, calmen.
  1. Verbo decir
  • Presente de indicativo: digo, dices, dice, decimos, dicen, decís, dicen.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: dije, dijiste, dijo, dijimos, dijeron, dijisteis, dijeron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: diré, dirás, dirá, diremos, dirán, diréis, dirán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: decía, decías, decía, decíamos, decían, decíais, decían.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: diría, dirías, diría, diríamos, dirían, diríais, dirían.
  • Presente de subjuntivo: dijera, dijeras, dijera, dijéramos, dijeran, dijerais, dijeran.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: diré, dirás, dirá, diremos, dirán, diráis, dirán.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: dijera o dijese; dijeras o dijeses; dijera o dijese; dijéramos o dijésemos; dijeran o dijesen; dijerais o dijeseis; dijeran o dijesen.
  • Imperativo: di, diga, decid, digan.
  1. Verbo mentir
  • Presente de indicativo: miento, mientes, miente, mentimos, mienten, mentís, mienten.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: mentí, mentiste, mintió, mentimos, mintieron, mentisteis, mintieron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: mentiré, mentirás, mentirá, mentiremos, mentirán, mentiréis, mentirán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: mentía, mentías, mentía, mentíamos, mentían, mentíais, mentían.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: mentiría, mentirías, mentiría, mentiríamos, mentirían, mentiríais, mentirían.
  • Presente de subjuntivo: mienta, mientas, mienta, mintamos, mientan, mintáis, mientan.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: mintiere, mintieres, mintiere, mintiéremos, mintieren, mintiereis, mintieren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: mintiera o mintiese; mintieras o mintieses; mintiera o mintiese; mintiéramos o mintiésemos; mintieran o mintiesen; mintierais o mintieseis; mintieran o mintiesen.
  • Imperativo: miente, mienta, mentid, mientan.
  1. Verbo escapar
  • Presente de indicativo: escapo, escapas, escapa, escapamos, escapan, escapáis, escapan.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: escapé, escapaste, escapó, escapamos, escaparon, escapasteis, escaparon.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: escaparé, escaparás, escapará, escaparemos, escaparan, escaparéis, escaparán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: escapaba, escapabas, escapaba, escapábamos, escapaban, escapabais, escapaban.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: escaparía, escaparías, escaparía, escaparíamos, escaparían, escaparíais, escaparían.
  • Presente de subjuntivo: escape, escapes, escape, escapemos, escapen, escapéis, escapen
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: escapare, escapares, escapare, escapáremos, escaparen, escapareis, escaparen.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: escapara o escapase; escaparas o escapases; escapara o escapase; escapáramos o escapásemos; escaparan o escapasen; escaparais o escapaseis; escaparan o escapasen.
  • Imperativo: escapa, escape, escapad, escapen.
  1. Verbo explicar
  • Presente de indicativo: explico, explicas, explica, explicamos, explican, explicáis, explican.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: expliqué, explicaste, explicó, explicamos, explicaron, explicasteis, explicaron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: explicaré, explicarás, explicará, explicaremos, explicarán, explicaréis, explicarán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: explicaba, explicabas, explicaba, explicábamos, explicaban, explicabais, explicaban.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: explicaría, explicarías, explicaría, explicaríamos, explicarían, explicaríais, explicarían.
  • Presente de subjuntivo: explicara, explicaras, explicara, explicáramos, explicaran, explicarais, explicaran.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: explicaré, explicarás, explicará, explicaremos, explicarán, explicareis, explicaran.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: explicara o explicase; explicaras o explicases; explicara o explicase; explicáramos o explicásemos; explicaran o explicasen; explicarais o explicaseis; explicaran o explicasen.
  • Imperativo: explica, explique, explicad, expliquen.
  1. Verbo leer
  • Presente de indicativo: leo, les, lee, leemos, leen, leéis, leen.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: leí, leíste, leyó, leímos, leyeron, leísteis, leyeron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: leeré, leerás, leerá, leeremos, leerán, leeréis, leerán. 
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: leía, leías, leía, leíamos, leían, leíais, leían.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: leería, leerías, leería, leeríamos, leerían, leeríais, leerían.
  • Presente de subjuntivo: lea, leas, lea, leamos, lean, leáis, lean.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: leyere, leyeres, leyere, leyéremos, leyeren, leyereis, leyeren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: leyera o leyese; leyeras o leyeses; leyera o leyese; leyéramos o leyésemos; leyeran o leyesen; leyerais o leyeseis; leyeran o leyesen.
  • Imperativo: lee, lea, leed, lean.
  1. Verbo divertir
  • Presente de indicativo: divierto, diviertes, divierte, divertimos, divierten, divertís, divierten.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: divertí, divertiste, divirtió, divertimos, divirtieron, divertisteis, divirtieron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: divertiré, divertirás, divertirá, divertiremos, divertirán, divertiréis, divertirán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: divertía, divertías, divertía, divertíamos, divertían, divertíais, divertían.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: divertiría, divertirías, divertiría, divertiríamos, divertirían, divertiríais, divertirían.
  • Presente de subjuntivo: divierta, diviertas, divierta, divirtamos, diviertan, divirtáis, diviertan.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: divirtiere, divirtieres, divirtiere, divirtiéremos, divirtieren, divirtiereis, divirtieren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: divirtiera o divirtiese; divirtieras o divirtieses; divirtiera o divirtiese; divirtiéramos o divirtiésemos; divirtieran o divirtiesen; divirtierais o divirtieseis; divirtieran o divirtiesen.
  • Imperativo: divierte, divierta, divertid, diviertan.
  1. Verbo desayunar
  • Presente de indicativo: desayune, desayunes, desayune, desayunemos, desayunen, desayunéis, desayunen.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: desayuné, desayunaste, desayunó, desayunamos, desayunaron, desayunasteis, desayunaron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: desayunaré, desayunarás, desayunará, desayunaremos, desayunarán, desayunaréis, desayunarán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: desayunaba, desayunabas, desayunaba, desayunábamos, desayunaban, desayunabais, desayunaban.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: desayunaría, desayunarías, desayunaría, desayunaríamos, desayunarían, desayunaríais, desayunarían.
  • Presente de subjuntivo: desayune, desayunes, desayune, desayunemos, desayunen, desayunéis, desayunen.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: desayunare, desayunares, desayunare, desayunáremos, desayunaren, desayunareis, desayunaren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: desayunara o desayunase; desayunaras o desayunases; desayunara o desayunase; desayunáramos o desayunásemos; desayunaran o desayunasen; desayunarais o desayunaseis; desayunaran o desayunasen.
  • Imperativo: desayuna, desayune, desayunad, desayunen.
  1. Verbo contemplar
  • Presente de indicativo: contemplo, contemplas, contempla, contemplamos, contemplan, contempláis, contemplan.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: contemplé, contemplaste, contempló, contemplamos, contemplaron, contemplasteis, contemplaron.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: contemplaré, contemplarás, contemplará, contemplaremos, contemplarán, contemplareis, contemplarán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: contemplaba, contemplabas, contemplaba, contemplábamos, contemplaban, contemplabais, contemplaban.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: contemplaría, contemplarías, contemplaría, contemplaríamos, contemplarían, contemplaríais, contemplarían.
  • Presente de subjuntivo: contemplara, contemplaras, contemplara, contempláramos, contemplaran, contemplarais, contemplaran.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: contemplare, contemplares, contemplare, contempláremos, contemplaren, contemplareis, contemplaren.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: contemplara o contemplase; contemplaras o contemplases; contemplara o contemplase; contempláramos o contemplásemos; contemplaran o contemplasen; contemplarais o contemplaseis; contemplaran o contemplasen.
  • Imperativo: contempla, contemple, contemplad, contemplen.
  1. Verbo emular
  • Presente de indicativo: emulo, emulas, emula, emulamos, emulan, emuláis, emulan.
  • Pretérito perfecto simple o pretérito de indicativo: emulé, emulaste, emuló, emulamos, emularon, emulasteis, emularon.
  • Futuro simple o futuro de indicativo: emularé, emularás, emulará, emularemos, emularán, emulareis, emularán.
  • Pretérito imperfecto o copretérito de indicativo: emulaba, emulabas, emulaba, emulaban, emulabais, emulaban.
  • Condicional simple o pospretérito de indicativo: emularía, emularías, emularía, emularíamos, emularían, emularíais, emularían.
  • Presente de subjuntivo: emule, emules, emule, emulemos, emulen, emuléis, emulen.
  • Futuro simple o futuro de subjuntivo: emulare, emulares, emulare, emuláremos, emularen, emulareis, emularen.
  • Pretérito imperfecto o pretérito de subjuntivo: emulara o emulase; emularas o emulases; emulara o emulase; emuláramos o emulásemos; emularan o emulasen; emularais o emulaseis; emularan o emulasen.
  • Imperativo: emula, emule, emulad, emulen.

Te puede interesar:

Tiempo verbal

¿Cómo citar? Contreras, V. & Del Moral, M. (s.f.). Ejemplo de Tiempos Simples.Ejemplo de. Recuperado el 26 de Septiembre de 2023 de https://www.ejemplode.com/12-clases_de_espanol/5058-ejemplo_de_tiempos_simples.html

Escrito por:
Victor Contreras Frías
Experto en Ciencias Exactas
Universidad de Guadalajara
Mauricio del Moral Durán
Mauricio del Moral, fundador y creador de Ejemplo de, es un experto en enseñanza y un apasionado del ámbito educativo desde el año 2007. Ha dedicado una considerable parte de su vida profesional al estudio y al desarrollo de contenidos educativos en formatos digitales de alta calidad. Poseedor de una Licenciatura en Ciencias de la Comunicación, Mauricio es egresado de la prestigiosa Universidad Intercontinental.
Última modificación: 2019-12-03

Deja un comentario


Acepto la política de privacidad.